مفهوم Wi-Fi

Wi-Fi یک فناوری شبکه بی سیم است که به رایانه ها و دستگاه های دیگر امکان برقراری ارتباط از طریق سیگنال بی سیم وایرلس را می دهد. شبکه وای فای اجزای شبکه ای را که براساس یکی از استانداردهای ۸۰۲٫۱۱ که توسط IEEE توسعه یافته شده و توسط اتحادیه Wi-Fi تصویب شده است را توصیف می کند. نمونه هایی از استانداردهای Wi-Fi ، به ترتیب زمانی شامل موارد زیر است:

• ۸۰۲٫۱۱a
• ۸۰۲٫۱۱b
• ۸۰۲٫۱۱g
• ۸۰۲٫۱۱n
• ۸۰۲٫۱۱ac

Wi-Fi به استاندارد یا روش اتصال رایانه ها به شبکه های بی سیم گفته می شوند. تقریباً می توان گفت تمام رایانه های مدرن امروزی دارای تراشه های Wi-Fi داخلی هستند که به کاربران اجازه می دهد تا روترهای بی سیم را پیدا کرده و به آنها متصل شوند. بیشتر دستگاه های تلفن همراه ، سیستم های بازی های ویدیویی و سایر دستگاه های مستقل دیگر نیز از Wi-Fi پشتیبانی می کنند و به آنها امکان اتصال به شبکه های بی سیم را نیز می دهند. زمانیکه یک دستگاه اتصالی Wi-Fi را با روتر برقرار می کند ، می تواند با روتر و سایر دستگاه های موجود در شبکه ارتباط برقرار کند. روتر باید به اینترنت (از طریق DSL یا کابل مودم) متصل باشد تا بتواند دسترسی اینترنت را برای دستگاههای متصل شده فراهم کند. در صورتیکه روتر متصل به اینترنت نباشد دسترسی اینترنت برای دستگاههای متصل شده وجود نخواهد داشت ولی ارتباط Wi-Fi با روتر همچنان برقرار می باشد و می توانند با دستگاههای موجود تبادل دیتا داشته باشند.

از آنجا که Wi-Fi یک استاندارد شبکه بی سیم است ، هر دستگاهی با کارت شبکه Wi-Fi باید توسط Access-Point یا روتر قابل شناسایی باشد و بلعکس کارت شبکه Wi-Fi نیز باید بتواند روترهای موجود در نقطه آنتن دهی را شناسایی کند. با این حال ، روترهای بی سیم را می توان پیکربندی کرد که فقط با یک استاندارد خاص ۸۰۲٫۱۱ کار کنند ، که ممکن است از برقراری ارتباط تجهیزات قدیمی با روتر جلوگیری کند. به عنوان مثال ، یک روتر ۸۰۲٫۱۱n می تواند پیکربندی شود که فقط با دستگاه های ۸۰۲٫۱۱n کار کند. در صورت انتخاب این گزینه ، دستگاه هایی با تراشه های Wi-Fi ۸۰۲,۱۱g قادر به اتصال به روتر نیستند ، حتی اگر دارای مجوز Wi-Fi باشند.